|
دوشنبه، تیر ۰۶، ۱۳۸۴
نگرانيهای آمريکا و اتحاديه اروپا از رئيس جمهور منتخب و حقوق بشر و سلاح هسته ای و اين حرفها... احتمال افزايش تنش در مناسبات عروس و مادرشوهر سياسی... همه اينا می دونی يعنی چی؟ يعنی اين که بابا ننه هايی که می خوان برن به بچه های تبعيديشون سر بزنن بايد بيشتر تو سفارت آمريکا خايه مالی کنن، از اين به بعد هم دولت آمريکا تو ماتحت ايرونيهای ساکن اونجا چراغ قوه می اندازه.
آره جونم. هميشه دعوا و اخم و تخم و اره تيز مال ما بدبخت بيچاره هاست که اين پايين هرم مونديم. اون بالا مالاها تو ماه عسلن. اون هشت سال جنگ خيال می کنی واسه کی جنگ بود؟ واسه ما که با بدنمون جلوی بمب شيميايی ايستاديم يا واسه آقايونی که جنگ براشون ثبات آورد يا اسلحه هاشونو آب کردن يا عراقيها رو به فلاکتی کشيدن که به گفتار راست نمی ياد؟ من به عنوان يه ايرونی پايين هرمی در جواب تموم نگرونيهای بوش که خودشو نماينده کليسای قرون وسطی می دونه و اون چشم آبيهای بربر اروپايی و همچنين نيش باز اون تخم و ترکه استالين عرض می کنم: بيلاخ.
پی نوشت: اما خداييش من يکی با پوتين خيلی حال می کنم. بی شرف تر از اين آدم، خودشه. مصداق بارز يک سياستمدار کامل.
پی نوشت 2: اگه آفريقايی بودم به طرح پوتين که تصويب شد و بدهی های خارجی چندتا کشور آفريقايی رو بخشيدن، بيلاخ می دادم. نه طلا و الماسمونو غارت کنين و ما رو به جون هم بندازين نه بدهيمونو ببخشين. مرده شور بذل و بخششتونو ببره.
پی نوشت 3: من چرا به پوتين گير دادم تو اين هير و ويری؟!
پی نوشت 4: رئيس جمهور منتخب فرموده اند که فن آوری هسته ای حاصل از دانش ملت ايرانه. لطفا اونايی که دکتری فيزيک اتمی دارن و به ايشون رای دادن دستاشونو ببرن بالا.
پی نوشت 5: فن آوری هسته ای به من چه اصلا. اورانيوم غنی شده رو بذارم لای پلو يا دکمه پيرهن شوهرمو باهاش بدوزم؟
پی نوشت 6: خفه کن اون تلويزيونو ديگه... اه.
پی نوشت 7: - من خرم. * خوشبختم. - آخه من خيلی خرم. * بدبختم! - خب حالا گوش می کنی؟ * گوگوگوشم به شماست. - دِ.. منو نيگاه بکون. * نی نی گاهم به شماست. - چی چی گاتون؟ * نی نی گاهم. - ز زرشک.
پی نوشت 8: چقدر پی نوشت دارم. همه اش هم زر مفته.
پی نوشت 9: رمز داشتن خوانندگان بيشتر اينه که همه پستهاتو يه جا ننويسی.
پی نوشت 10: برم کار کنم اين چيزا واسه فاطی تنبون نمی شه.
posted @
۱۱:۲۲ قبلازظهر
|