روزی که چرخ از گل ما کوزه ها کند...

روزی که چين از حق وتو به نفع ايران برای برنامه های هسته ايش استفاده کنه، تتمه اقتصاد و صنعتمون به باد فنا می ره.

گاهی اوقات دلم می خواد زمان انقلاب مشروطه به دنيا می اومدم و به جنبش نسوان وطنخواه ملحق می شدم، بعد روزی که لياخف مجلسو به توپ بست جلوی گلوله ها سينه سپر می کردم. يا مثلا زمان مصدق عضو جبهه ملی می شدم و تو کودتای 28 مرداد دستگيرم می کردن و زير شکنجه می مردم. می دونی چرا؟ چون اون موقعها به اندازه الآن همه چی امتحان خودشو پس نداده بود، می تونستی برای خودت هدف تعريف کنی، مبارزه کنی و احساس زندگی، بعد مردن هم سرتو بالا بگيری که زندگيت هدفی داشته. الآن همه چی پوچ شده و مبارزه يعنی سرتو بکوب به ديوار. ماشاءالله اين قدر ديوار زياده که آدم نمی دونه کله شو به کدوم يکی بکوبه. کاشکی ما دوزاريمون نيفتاده بود و مثل اجدادمون خيال می کرديم به اسم خدا، وطن، آزادی، عدالتخونه يا همچين چيزهايی می شه دنيا رو عوض کرد اونوخت به خيال خودمون زندگيمون هدفمند و باارزش می شد. گرچه، اگه دوزاری اجداد ما زودتر از اينا افتاده بود، شايد اصلا دنيا به همچين افتضاحی کشيده نمی شد. خلاصه فعلا که ماييم و کهنه دلقی کآتش در آن توان زد.

posted @ ۱۲:۳۱ بعدازظهر  

Comments:

مریمی من برگشتم! اما باور می کنی نمی تونم بهت زنگ بزنم؟ دست خودم نیست فکرشو که می کنم فاصله مون داره بیشتر میشه و دارید میرید سفر بغضم می گیره.. می دونم بخوام باعات حرف بزنم گریه م می گیره... آخه می دونی؟ نه فکر نکنم بدونی... اینکه بهترین دوستمی و شاید تنها دختری که خیلی خیلی دوستش داشتم و دارم.. بهم حق بده که غصه بخورم، خوب؟

# posted by  ناشناس : ۱:۵۷ بعدازظهر

 

هر جایی که میرین مراقب خودتون باشین.. لطفا اینم یادت نره که چقدر دوست دارم

# posted by  ناشناس : ۱:۵۸ بعدازظهر

 

ارسال یک نظر