غر، قر، عر

"حق با توئه. آدمهای قصه ام دوره ام کردن. باید هرچه زودتر خودمو از وسطشون بکشم بیرون"
سگ کشی - بیضایی

می دونی چرا باغچه ندارم؟! وقتی بچه بودم داشتم. بیلچه هم داشتم واسه درآوردن علفهای هرز. اما درشون نمی آوردم. تا می اومدم درشون بیارم دلم می سوخت. می گفتم اینا هم جون دارن، حق زندگی دارن، حالا چون من خوشم نمی یاد اسمشونو گذاشتم علف هرز؟! نتیجه این که باغچه پر از علف هرز شد و دیگه اسمش باغچه نبود. یه عصر در رو باز کردم گاوها اومدن تو جلوی چشمم همه شو خوردن... نوش جان!

ملت تلفن من عوض شده. اصلن من در دسترس نمی باشم. درحال حاضر تماس با سفالینه موردنظر مقدور نمی باشد. دستگاه سفالینه موردنظر سوخت بس که دروغ شنید. تو رو ارواح خاک مادرت زنگ نزن این هفته.

اصلن کی گفته من موظفم رضایت همه رو تامین کنم؟ من دلم می خواد فقط رضایت خودمو تامین کنم. دلم می خواد برم سفر فقط و فقط به دل خودم. مجبور نباشم هی حرص بخورم و دندونهامو روی هم فشار بدم و الکی لبخند بزنم. من می خوام برم کایاک سواری کنم شب برم استخر آب گرم فردا صبحشم برم هایکینگ شبش دوباره برم استخر آب شور. بعدم بیام تو اتاقم تو هتل یه آهنگ ملایم گوش بدم تا خوابم ببره. بعدشم قبراق و سرحال برگردم و با لذت وصف نشدنی با الگوریتم خوشه ای فیلترینگ ازن کشتی بگیرم. به هیچ کس هم التماس نکنم توروخدا این قصه های اعصاب خردکن مزخرف تکراری رو تمومش کن! خیلی توقع زیادیه؟!

این به رونیاوردنهای من از بزرگواری نیست. از ترسه! خجالت نکش دخترجان اعتراف کن، تو یکی به خودت دروغ نگو اقلن! ترس از چی؟ نمی دونم. اصلن مسخره است یکی از نسل ما بپرسه از چی می ترسی. ما با ترس و دورویی بزرگ شدیم. به هرحال برای غلبه به این ترس از پله اول شروع می کنیم؛ این خط این نشون. اولین بخت برگشته ای که به من زنگ بزنه و با لحن طلبکارانه ای بپرسه چرا دیشب زنگ زدم خونه نبودی؟ کجا بودی که نبودی؟ چرا نگفتی می خوای با یار برین بیرون؟ - هرچی فحش درطول عمرش طلب داره خواهد شنید. از این ثانیه به بعد هیچ کس حق سین جیم کردن منو نداره دیگه سکوت نمی کنم و سعی نمی کنم بحثو عوض کنم؛ مستقیم می گم به توچه!

اگه این پله رو ردکردیم راجع به پله های دیگه فکر می کنم!

پی نوشت: تا اطلاع ثانوی از پذیرش مهمون شام و ناهار هم معذوریم. والله بابا حیف این همه خرج و زحمت. از زور کار مچ درد بگیری که یارو بیاد یه نگاه به سفره بکنه بگه اینو دوست دارم اینو دوست ندارم؟ من لب به این نمی زنم؟! کوفت هم خوردی! ما اونهمه نارگیل و سرکه و ماهی رو باهم قورت دادیم صدامون دراومد؟! اینم از خاک توسریمونه به والله! فعلن هرکی دلش واسه ما تنگ شده بسم الله، استارباکس، مهمون جیب خودش. مخصوصن جنابعالی حواست باشه من قرار نیست تا ابد مشکلات روانی تو رو درک کنم. یه بار دیگه سعی کنی به دهاتی ترین روش ممکن منو بکوبونی، آن چنان تحقیرت می کنم که حالاحالاها جلوی چشمم آفتابی نشی. تو هم از اونایی که درودیوار استارباکس از سرت زیاده. وقتی تو حریم یه خونه رات می دن حرمت خونه رو نگه دار! والله درک این مطلب اون قدرها هم مشکل نیست!

posted @ ۳:۴۸ بعدازظهر